Gooi mij maar in het water. Ik trek mijn plan!

Zo rap gaat het als we het toelaten.

Iets nieuws leren als je ergens in jouw 40, 50 + bent, hm .. dat is altijd niet zo evident. Een vreemde taal, een nieuwe sport of de kooklessen voor vegetariërs volgen. Het vraagt soms veel inspanning, soms een stuk talent, soms geluk maar heel vaak is het genoeg als je gewoon openstaat om iets nieuws te leren.

Dan pas worden de deuren open. Veel nieuwe ervaringen, soms fouten maken maar je leert erbij. En zo wordt je pas rijk!

Vandaag stond ik in de cafetaria waarin ik de zwemles van mijn dochter kon volgen. Achter de glas. Zonder iets te kunnen beïnvloeden, zonder dat ze mijn zorgen hoort. Gewoon kunnen kijken en volgen.

Op bepaald moment dacht ik dat ik een poging tot hartaanval voel. Warm en koud tegelijkertijd. Keep it calm zeg ik tegen mezelf. Maar ik kon mijn ogen niet geloven. Wat ik zag was gewoon spectaculair mooi en puur!

Voor de eerste keer springt mijn kleine dochter in het water .. zonder bandjes maar ook zonder geen enkel twijfel! Vol van enthousiasme springt ze in 3.5 m en ze zwaait naar mij. Ik ben eventjes sprakeloos. Van waar komt die overtuiging? Van waar komt het?

ZE DOEN HET GEWOON. ZE STAAN VOOR ALLES OPEN.

Lukt het, lukt het niet? “Who cares”? Ik doe toch mijn best!

Wat gebeurt er in een hoofdje van een 5-jarige, dat weet ik niet … maar ik zie het resultaat en dat is gewoon indrukwekkend. Hoe vaak zoeken we excuses om iets NIET te doen en we zijn rap content met een “algemeen indruk”. Maar welke verrijking wordt het pas als je echt jouw 150% doet?

Dan weet je ten minste, op dat moment heb ik echt DE MAX van mij uitgehaald en ik ben daarop trots! Dat heb ik gezien in een gezichtje van mijn dochter.

We kunnen zoveel leren van die kleintjes. Natuurlijk moeten ze nog zoveel zien, verstaan en ontdekken maar toch zijn ze als een mens helemaal compleet en perfect. Meer dan we zelf beseffen. Vandaag heb ik een heel toffe kick gevoeld van mijn eigen dochter. Een plan-trekkertje.